Λίντερ, Μαξ

(Max Linder, Σεν Λουμπέ, Ζιρόντ 1883 – Παρίσι 1925). Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γάλλου ηθοποιού, σκηνοθέτη και σεναριογράφου του κινηματογράφου Γκαμπριέλ-Μαξιμιλιάν Λεβιέλ (Gabriel-Maximilien Leuvielle). Φοίτησε στο Ωδείο του Μπορντό και ξεκίνησε την καλλιτεχνική σταδιοδρομία του ερμηνεύοντας δευτερεύοντες ρόλους στο θέατρο. Το 1904 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και τον επόμενο χρόνο εμφανίστηκε στον κινηματογράφο σε ταινίες μικρού μήκους του Σαρλ Πατέ. Το 1908, μετά την αναχώρηση του Αντρέ Ντιντ για την Ιταλία, ο Λ. αφιερώθηκε αποκλειστικά στην κινηματογραφική κωμωδία, ερμηνεύοντας με πρωτοποριακό τρόπο και εξαιρετική εκφραστικότητα ιδιαίτερα σύνθετους χαρακτήρες. Μεταξύ 1911 και 1914 ο καλλιτέχνης είχε αγγίξει το απόγειο της δημοτικότητάς του, καθώς υπήρξε ο πιο υψηλά αμειβόμενος ηθοποιός και σκηνοθέτης του κόσμου. Το 1916 μετανάστευσε στην Αμερική, όπου όμως δεν κατόρθωσε να επιβληθεί ως ηθοποιός, μολονότι εκεί σκηνοθέτησε και ερμήνευσε την πιο αξιόλογη ταινία του, με τίτλο Επτά χρόνια γρουσουζιά (1921). Το 1925 βρέθηκε σε ξενοδοχείο του Παρισιού νεκρός και σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή αυτοκτόνησε μαζί με τη γυναίκα του. Τα έργα του παρέμειναν στην αφάνεια έως την δεκαετία του 1960, οπότε αναγνωρίστηκε η καλλιτεχνική του αξία παγκοσμίως. Το 1963 η κόρη του, Μοντ, παρουσίασε μια ενδιαφέρουσα ανθολογία ταινιών του με τίτλο Συντροφιά με τον Μαξ Λίντερ. Ανάμεσα στα περίπου 30 φιλμ του ξεχωρίζουν ακόμα τα: La première sortie d’un collégien (1905), Το δηλητήριο (1906), Le mal de mer (1912) κ.ά.